Evden eşyalarımızı toparlayıp çıkmadan, Çağrı ve Anette ile vedalaştık. Çağrı bizden ayrılacağı için o kadar üzüldü ki köşede sineye çekilip ağlamaya başladı. Biz de daha çok üzmemek için evden hızlıca çıktık. Perşembe gecesini cumaya bağlayan sabahın 2 buçuğuydu, Sailesh bizi evden almaya geldiğinde. Arabada giderken camdan Çağrı'yı gördük, 'Gitmeyin lan' diye bağırarak araba ile beraber koşuyordu.
Sailesh bizi tren istasyonuna bıraktı. Pune sokaklarini ilk kez bu kadar bos gormustuk o gece. Sabah 4'te kalkması gereken tren için saat 3'ten itibaren istasyondaydik. Tren istasyonunda ve dışında herkes altlarına battaniyeyi almış uyuyordu. Aralarından kendilerine basmadan geçerken bize ilgi dolu gözlerle bakmaya başladıklarını gördük. Kapali bir dükkan onune bavullarimizi koyup uzerlerinde oturarak beklemeye başladık.
Goa'daki Vasco istasyonundan kalkıp Delhi'ye giden trenimiz saat 4'e10 kala istasyona yanaşti biz de içeri girip yerlerimizi bulduk. Ac 3-tier kompartmanında kalıyorduk. Klimalı ve 3 tane ustuste yatakli bir kompartman olan ac 3tier tum gece klimasi ile bizi üşütse de, en azından rahatsız değildi. Kompartımana girdiğimizde Bir teyze uyuyordu sadece ve teyze 26 saatlik yol boyunca sadece 2 defa tuvalet molası verdi ki biz trene binmeden önce de uyuduğunu varsayarsak, kadının uyku potansiyeli bizi epey şaşırttı.
Sabah uyandiğimizda bize oglen yemeği siparişimiz soruldu. Menude ya 'veg' ya da 'non veg' seçeneği var. 'Non veg' menusu istedik. Bir kaç saat sonra, saat 1 gibi chicken briyani geldi. Tavuk epey guzeldi ama pilav onu karsilayacak kadar degildi.
26 saatlik tren yolculugunda sıkıntıdan uyuduk, muhabbet ettik ya da müzik dinledik.
Aksam yemeğimizi de kompartimanimizdaki fare ile yaptiktan sonra uyuduk.
Before we have left the house, we have said our farewells to Çağrı and Anette. Çağrı was so disappointed on us leaving, he started to cry in the corner. We didn't wanted to make him even worse so we left quickly. On the night that connected thursday to friday, Saliesh took us with the car. While going we realized that Çağrı is running next to the car saying 'Don't go!'.
Saliesh left us in the train station. That night was a first for us to see the Pune streets so empty. Our train was supposed to leave at 4 but we started waiting at 3 o'clock. Inside and outside the trainstation, everybody was lying down with a blanket under them. It was quite hard to walk next to them with out waking them up. While walking so carefully we have realized the looks on us. We have putted our luggage in front of a closed shop and sitted on them.
The train which started from the Vasco Station in Goa and supposed to go to Delhi, arrived to Pune at nearly at 4 o'clock. We have entered inside and found our seats. We bought our tickets from the AC 3tier which is a compartment with 6 beds and an air condition inside. Even though we have felt cold the entire night, at least the bed wasn't uncomfortable. When we have entered our compartment, we have seen a senior lady who was sleeping and except for the 2 bathroom brakes she has never moved and slept for 26 hours. Counting the times we haven't seen, her sleeping potential has suprised us.
In the morning they have asked what we want to eat, 'veg' or 'non veg' menu. We all ordered 'non veg'. After a couple of hours, we had a Chicken Briyani menu. The chicken was really tasty but the rice wasn't that good enough.
In the whole 26 hours of train, we have either talked, listened music or slept out of boredom.
After having our dinner with the mouse in our compartment, we have slept.
~Can
Sailesh bizi tren istasyonuna bıraktı. Pune sokaklarini ilk kez bu kadar bos gormustuk o gece. Sabah 4'te kalkması gereken tren için saat 3'ten itibaren istasyondaydik. Tren istasyonunda ve dışında herkes altlarına battaniyeyi almış uyuyordu. Aralarından kendilerine basmadan geçerken bize ilgi dolu gözlerle bakmaya başladıklarını gördük. Kapali bir dükkan onune bavullarimizi koyup uzerlerinde oturarak beklemeye başladık.
Goa'daki Vasco istasyonundan kalkıp Delhi'ye giden trenimiz saat 4'e10 kala istasyona yanaşti biz de içeri girip yerlerimizi bulduk. Ac 3-tier kompartmanında kalıyorduk. Klimalı ve 3 tane ustuste yatakli bir kompartman olan ac 3tier tum gece klimasi ile bizi üşütse de, en azından rahatsız değildi. Kompartımana girdiğimizde Bir teyze uyuyordu sadece ve teyze 26 saatlik yol boyunca sadece 2 defa tuvalet molası verdi ki biz trene binmeden önce de uyuduğunu varsayarsak, kadının uyku potansiyeli bizi epey şaşırttı.
Sabah uyandiğimizda bize oglen yemeği siparişimiz soruldu. Menude ya 'veg' ya da 'non veg' seçeneği var. 'Non veg' menusu istedik. Bir kaç saat sonra, saat 1 gibi chicken briyani geldi. Tavuk epey guzeldi ama pilav onu karsilayacak kadar degildi.
26 saatlik tren yolculugunda sıkıntıdan uyuduk, muhabbet ettik ya da müzik dinledik.
Aksam yemeğimizi de kompartimanimizdaki fare ile yaptiktan sonra uyuduk.
Before we have left the house, we have said our farewells to Çağrı and Anette. Çağrı was so disappointed on us leaving, he started to cry in the corner. We didn't wanted to make him even worse so we left quickly. On the night that connected thursday to friday, Saliesh took us with the car. While going we realized that Çağrı is running next to the car saying 'Don't go!'.
Saliesh left us in the train station. That night was a first for us to see the Pune streets so empty. Our train was supposed to leave at 4 but we started waiting at 3 o'clock. Inside and outside the trainstation, everybody was lying down with a blanket under them. It was quite hard to walk next to them with out waking them up. While walking so carefully we have realized the looks on us. We have putted our luggage in front of a closed shop and sitted on them.
The train which started from the Vasco Station in Goa and supposed to go to Delhi, arrived to Pune at nearly at 4 o'clock. We have entered inside and found our seats. We bought our tickets from the AC 3tier which is a compartment with 6 beds and an air condition inside. Even though we have felt cold the entire night, at least the bed wasn't uncomfortable. When we have entered our compartment, we have seen a senior lady who was sleeping and except for the 2 bathroom brakes she has never moved and slept for 26 hours. Counting the times we haven't seen, her sleeping potential has suprised us.
In the morning they have asked what we want to eat, 'veg' or 'non veg' menu. We all ordered 'non veg'. After a couple of hours, we had a Chicken Briyani menu. The chicken was really tasty but the rice wasn't that good enough.
In the whole 26 hours of train, we have either talked, listened music or slept out of boredom.
After having our dinner with the mouse in our compartment, we have slept.
~Can
